Na een nacht te hebben doorgebracht in Höfn Inn Guesthouse mochten we van een uitstekend ontbijt genieten in het vlakbij liggende Höfn Hotel. Daarna was het tijd op reis te gaan naar onze volgende bestemming: Kirkjubæjarklaustur.
We waren nog niet lang onderweg toen we al de eerste gletsjertongen zagen die gevoed worden door Vatnojokul, de grootste gletsjer van Europa. Sommigen lijken tot de weg te lopen, vanuit de auto is het al een spectaculair schouwspel.
Na een uur rijden bereikten we de Jokulsarlon Glacier Bay Lagoon, een toeristische trekpleister bij uitstek wat ook was te zien aan het grote aantal auto’s dat aan beide zijden van de weg was geparkeerd. We vonden toch nog een plekje en melden ons bij het ticketbureau waar we de gereserveerde kaartjes kregen voor een tocht met een amfibievoertuig.
We gingen varen op de lagoon, die in 1930 werd gevormd door het afbreken van ijs van de Vatnojokul gletsjer. Dat afbreken van ijs gaat nog steeds door en gaat ook sneller. De lagoon heeft nu een diepte van maximaal 200 meter. Een kanaal loopt naar de zee waardoor de ijsbrokken waarvan sommigen erg groot zijn naar zee kunnen drijven.
We gingen aan boord van één van de amfibievoertuigen en kregen het verplichte reddingsvest uitgereikt. Toen alle deelnemers dat hadden aangetrokken en zaten op de bankjes langs het dek reden we naar de plaats waar het voertuig het water inreed. We voeren een tijdje waardoor de gids tijd kreeg wat veiligheidsmaatregelen door te nemen. Dat reddingsvest is er niets voor niets tenslotte. Na een tijd mocht iedereen opstaan en konden er foto’s en video’s worden genomen en vertelde de gids over het ontstaan van de lagoon, de gletsjer en liet ze ook een mooi stuk ijs zien van wel 200 jaar oud. Iedereen mocht het even vasthouden en ook Janita poseerde met het stuk glasheldere ijs.
De gids pakte een hamer en sloeg er een stukje af voor wie dat wilde hebben. Wij zagen er maar vanaf, het zou toch al gesmolten zijn voordat we thuis waren.
Het was een leuke en informatieve tocht in een toeristische omgeving. De gids wist waarover ze sprak en je blijft met verwondering kijken naar de grote stukken ijs in de lagoon en naar de grote gletsjers waaronder ook nog eens vulkanen liggen die in de toekomst voor problemen kunnen zorgen. In Europa weten we daar nog alles van. In 2010 werd het vliegverkeer twee maanden lang stilgelegd door een uitbarsting.
De gids vertelde nog dat de vulkaan Katla gemonitord wordt omdat er regelmatig aardbevingen plaatsvinden die erop wijzen dat magma omhoogkomt en een uitbarsting eraan zit te komen. “Eigenlijk had die uitbarsting er al moeten zijn gezien de regelmaat in het verleden” zegt ze nog.
Onze bestemming voor vanavond waar we twee nachten zullen verblijven ligt vlak bij de Katla!
Onderweg naar die bestemming drinken we nog koffie bij een wegrestaurant. De cottage waar we twee nachten zullen slapen ligt 15 km van de ringweg af, midden in het Ehlhraud lavaveld, het grootste lavaveld van Europa.